De zitting is geschorst tot donderdag.
Dan krijgt de beschuldigde 's ochtends het laatste woord. Daarna gaat de jury in beraad over de schuldvraag.
Repliek verdediging
Advocaat Heinen: "Over de vraag tot bijkomend onderzoek. Wij krijgen een stapel dossiers en vijftien dagen om dat verzoekschrift neer te leggen. Dat mag men ons niet verwijten. Psychiater en psycholoog kwamen tot de conclusie dat Alinda niet het profiel heeft van een moordenaar. Die bevindingen laat ik dan ook graag over aan hen."
Advocaat Paquier: "De ene persoon verliest meer huidschilfers dan de andere, die komen op een stof terecht en op basis daarvan gaat men contactsporen bepalen. Door het NICC zijn geen twee dominante profielen vastgesteld. In de rechterbroekzak is geen dominant profiel gevonden, maar een mengprofiel. Wij hebben zelf een forensisch expert geraadpleegd om u hier beter te kunnen toelichten. Bosschieter geeft aan in zijn audiovisueel verhoor dat de broek te groot is. Ik verwijs naar de objectieve elementen in het dossier. U zal het met mij willen vaststellen."
Repliek aanklager Hans Van Espen
"Ik kom na het pleidooi van de verdediging tot de conclusie dat de beschuldiging standhoudt. Een zaak wil ik meegeven dat ik u niet in Sinterklaas wil doen geloven. Ik presenteer een dossier en ik ben er niet op uit om onschuldigen te veroordelen. Dat is niet het openbaar ministerie dat ik vertegenwoordig. Als er naar een getuige wordt verwezen, dat die beweert dat Alinda een goede student was, dan is dat toch met spek geschoten", begint Van Espen.
"Het financieel motief is door mij op geen enkel moment uitgesloten. Ik stap daar niet van af. Verder is het mijn opdracht om rekening te houden met de redelijke termijn. Men wachtte tot de laatste dag om een verzoekschrift neer te leggen voor de raadkamer om de zaak op de lange baan te schuiven. Dan moet men mij niet komen verwijten. Het is net mijn taak om daar rekening mee te houden."
"En het hele verhaal van nonkel Guy. Geef dat verhaal een kans, komt men hier zeggen. Ik geef tien punten om aan te tonen dat het verhaal niet waar is. Fundamenteel onwaar. Wat stelt men daar tegenover? Geef het een kans, dat vind ik mager. Wat onderzoeksrechter Decoux betreft, hij geeft toe dat hij te weinig bewijzen had tegen Bottin en Lenaerts. Daarom de buitenvervolgingstelling. Het siert Decoux dat hij toegeeft dat hij hen te lang achtervolgd heeft."
"De meeste mensen deugen, daarmee ben ik het eens. Maar ik kan daar een ondertitel bij geven: de meesten, maar niet allemaal."
"Het rapport van het NICC versterkt de bevindingen van forensisch geneticus Decorte net. Het verhaal van huidschilfers en huidcontactsporen wordt hier op een lijn geplaatst. Maar ik vrees dat daar een verschil tussen is. En de verdediging heeft het ook niet aan de DNA-experten gevraagd als ze de kans daartoe hadden. Op de broek zat een dominant spoor van Alinda. Weten we wie die anderen waren? Nee, dat weten we niet. We hebben geen vergelijkingspunten. Maar de gewoonlijke drager laat op meerdere plaatsen sporen na. De maat van broek die Alinda in 1991 droeg, dat er een maat 40 in haar kast lag, kunnen we niet ontkennen. En dat Bottin mogelijk mededonor was op de zijkant van het bierglas? Volgens de verdediging hadden we Bottin moeten herverhoren. De onderzoeksrechter heeft die vraag gekregen, maar er bleek geen context. Welk argument is er door de verdediging hier voor de voeten van die twee gegooid, zodat ze vast zouden komen te zitten? Niks."
"Over haar alibi bestaan geen twijfels"
"Op 9 december 1991 zijn er vijf films gehuurd. Als men hier komt vertellen dat dat bonnetje vervalst is dan moet men dat aantonen", neemt Heinen opnieuw over. "Bosschieter is hier komen verklaren dat hij Van der Cruysen geen alibi heeft gegeven. Vandaag hebben wij geen enkele reden om te twijfelen aan haar alibi. Het was fysiek onmogelijk om in Tienen te zijn op het ogenblik van de feiten. Door de duur van het onderzoek zijn ons veel kansen ontnomen. Hoe langer een zaak aansleept, hoe moeilijker het wordt gemaakt om een verdediging op te bouwen", doelt Heinen op het overschrijden van de redelijke termijn. "Er zijn verschillende personen overleden, Guy Van der Cruysen, misschien nog de belangrijkste. Anders hadden we hier misschien niet gestaan."
"Ik speel even advocaat van de duivel. Alinda is de dader, dan pleegt zij toch die moord met iemand die zij vertrouwt? Men heeft niemand kunnen vinden. Er is een telefoontap geweest in de gevangenis. Wat komt daar uit? Nul relevante gesprekken. Alinda belde ook niet vanuit de cel naar haar kompaan om die te waarschuwen. Het kan niet de bedoeling zijn om iemand hier zomaar te laten boeten. Zij heeft niet het profiel van een moordenaar. Niet nu, maar ook niet toen. Ze heeft een blanco strafregister en alle experten zeggen dat zij er niet toe in staat is om een moord te plegen."
Heinen heeft het schoolrapport bij van juni 1993 van Van der Cruysen. "Ze was geslaagd voor school. Dat valt toch niet te rijmen met de feiten? Niemand spreekt van agressie bij Alinda. Destijds werd al gezegd dat het ging om een daad van vernietiging. Dat is wat de wetsdokter hier ook is komen vertellen. Een 'hate crime'. Alinda had geen haat tegenover Jules en Jeanne. Er zijn geen afwijkingen of persoonlijkheidsstoornissen bij Alinda vastgesteld. Ze is niet de ijskoude psychopaat die het openbaar ministerie van haar wil maken", besluit Heinen. "Ik vraag u om haar niet schuldig te verklaren."
Jeansbroek is veel te groot
"Die jeansbroek is gevonden op een braakliggend stuk grond. Er wordt DNA op gevonden van Van der Cruysen en nog vier andere personen. Maat 42, waarvan men graag wil doen geloven dat ze haar past. Het komt altijd op hetzelfde neer, het moet gedragen zijn geweest door een zwaardere vrouw. Het is niet omdat de broeken toen brede pijpen hadden, dat men broeken aantrekt van twee maten te groot. Er is ook nooit een broeksriem gevonden. Paste de broek iemand niet, dan verdween die persoon meteen uit beeld. Maar voor Van der Cruysen gold dat niet", beweert Paquier.
"Bosschieter keek ook naar die jeans en gaf ook aan dat die broek veel te groot was voor haar. Hij gaf aan dat ze mogelijks wel jeans zou dragen. Zijn eerste reactie was dat ze te veel breed was, maar dat wordt niet neergeschreven. Ze zou dus met een veel te grote broek naar Tienen zijn gereisd en om daarna in haar onderbroek te zijn achter gebleven. Ofwel kon ze anticiperen en eerst een nieuwe broek in de Carrefour hebben gekocht om daarna haar familieleden gruwelijk te hebben vermoord. Dat verhaal wringt. Ik kan het u niet uitleggen en dat is ook niet mijn taak. Dat is aan het openbaar ministerie", zegt Paquier.
"Als men verwondingen van die aard toebrengt, moet men kracht zetten. En dan laat men DNA achter. Men vindt DNA op het mes, maar niet dat van onze cliënt. Bij een trui volstaat het om aan de binnenkant van de hals een staal te nemen voor DNA. Waarom gaat men dat niet onderzoeken om te weten van wie die pull is, maar wel bij die broek?"
"De bloedspatspecialist gaf hier ook aan dat ze in haar labo misschien wel tot bevindingen zou kunnen komen omtrent de jeansbroek, maar de onderzoeksrechter vond dat niet nodig om te onderzoeken. Wat ook niet onderzocht is geweest, is dat verdwenen bierglas. Daar is DNA op gevonden van een dominant vrouwelijk profiel en van Bottin. Ik blijf er op hameren. De onderzoeksrechter verwijst daar naar een bepaalde foutmarge. Bottin wordt zelfs niet uitgenodigd om opnieuw verhoord te worden. Aan dat spoor mocht niet al te veel aandacht besteed worden. We moeten hier spreken van een tunnelvisie. We kunnen daar niet rond. Vanaf het moment dat Van der Cruysen in beeld kwam, heeft men niets anders meer willen onderzoeken", besluit Paquier.
Attest dermatoloog
Paquier zwaait met attest van dermatoloog uit 2017 dat zegt dat Van der Cruysen meer huidschilfers achterlaat dan een doorsnee persoon. "Professor Decorte meent op de voorkant van de broek een dominant profiel te herkennen dat overeenstemt met mevrouw Van der Cruysen, maar volgens het NICC is het niet bruikbaar omdat er profielen op zitten van te veel personen. Toch opmerkelijk. Tot op de dag van vandaag weten we niet wie die andere personen zijn die daar DNA hebben achtergelaten."
"Haar DNA komt niet overeen met het dominant profiel op bierglas"
"Opnieuw wordt de ladeplank, het bierglas, de koperen pot, het slagersmes en de jeans onderzocht. Er wordt voorgesteld om een bloedsporenanalyse uit te voeren. Waarom gebeurde dat trouwens niet in 1991? Geneticus Decorte maakt twee belangrijke bevindingen. Op de jeansbroek vindt hij dominant profiel en op het bierglas vindt hij dominant DNA-profiel van een vrouw. Zijn bevindingen zijn de basis voor het heropenen van het nieuwe dossier. Jeanne dronk nooit alcohol, Jules porto en de bezoekers kregen bier. De speurders gaan ervan uit dat het bierglas gemanipuleerd werd door een vrouwelijke dader. Daarom ging men een lijst opstellen met vrouwen die een mogelijke binding hadden. Van der Cruysen komt ook op die lijst voor. Haar DNA komt niet overeen met de andere voorwerpen, ook niet met het dominant profiel op het bierglas. Er volgt een tegenexpertise en het Nationaal Instituut voor Criminalistiek en Criminologie (NICC) neemt een extra staal van het kruis van de jeansbroek. Volgens het NICC zit er op de broek nog DNA van vier andere personen. Daarvoor hebben ze referentiestalen nodig, maar die opdracht hebben ze nooit gekregen."
Onderzoek wordt afgesloten in 2004
"In 2002 wordt Cassiman aangesteld om de andere voorwerpen te onderzoeken en daar DNA-profielen van op te maken", vervolgt Paquier. "Op al die voorwerpen wordt DNA gevonden van de slachtoffers, maar ook van andere personen, die Cassiman niet kan identificeren. Bij een schaar kan men wel iemand onderscheiden. Iemand die even in het vizier van de speurders liep. Dat was ook meteen het laatste DNA-onderzoek in het oude dossier. In 2004 wordt het dossier afgesloten door de raadkamer."
"DNA-onderzoek van toen heeft nog altijd waarde"
Advocaat Anouck Paquier neemt het tweede deel van de verdediging op zich. "Professor Cassiman was duidelijk dat de DNA-onderzoeken van toen vandaag nog altijd hun waarde hebben. In het huis vindt men allerlei voorwerpen die 9de december 1991: bebloede kussens, het moordwapen, een muts die niet van de slachtoffers is et cetera. Meer dan twintig voorwerpen die men veilig gaat stellen. Daarna wordt de jeans, de pull en de schoenen gevonden. Op dat moment heeft men een grote hoeveelheid sporen. Wat er had moeten gebeuren is de facto niet gebeurd. Maar slechts een beperkt aantal voorwerpen gaan naar wetsdokter. Het koperen keteltje, de kledij, een wit laken, lade van een keukenkast. De dokter komt tot een eerste vaststelling. Op de lade zit bloedgroep A en Jules en Jeanne hebben bloedgroep B en O. De jeans wordt gedragen door iemand met een goed gevulde buik volgens de arts. Die fysionomie werd ook aangenomen door de speurders. Die linker damesschoen ligt er niet op het moment dat men de andere voorwerpen vindt. En dat is een plek waar zeer zorgvuldig gezocht is geweest", geeft Paquier mee. "Cassiman wordt aangesteld om de DNA-profielen te bepalen. Hij kan van dat bloed op die ladekast een DNA-profiel opstellen. In de eerste vijf jaar volgt er geen match. Men focust zich op die ladekast, maar van die andere voorwerpen maakt men geen DNA-profiel op. In 1996 krijgt Cassiman om bloed van Bottin en Lenaerts te onderzoeken. Zij is de mogelijke donor volgens Cassiman, met 99 % zekerheid. Het DNA van Bottin komt ook overeen met twee haren in de muts en het portoglas in 1996 volgens Cassiman. We zijn ondertussen 23 januari 1997 wanneer een tegenexpertise volgt in Duitsland. De hypothese dat ook Bottin heeft bijgedragen tot DNA op de ladekast blijft overeind als de twee verslagen naast elkaar worden gelegd. Wat hier dan is gebeurd, wijkt af van de normale gang van zaken. De onderzoeksrechter verzoekt het openbaar ministerie om die twee personen buiten vervolging te stellen. Om humanitaire redenen en niet omdat ze niets met de zaak te maken hebben.
En eigenlijk is dat niet aan een onderzoeksrechter. Dat is toch een eigenaardig verloop. We zijn 2002 en het koppel is van het toneel verdwenen", zegt Paquier.© Photo News — Advocaat Anouck Paquier. Piste van verdacht koppel
"We komen terug bij het verdacht koppel dat destijds in de cel zat: Bottin en Lenaerts. Volgens Cassiman was het 99 procent zeker dat het DNA op de ladekast van Bottin was. Hij bleef hier op de zitting bij zijn vaststelling. Bottin zegt dat ze er nooit geweest is. Dat is leugen één. Zij loog ook over haar zwangerschap. Waarom? Om onder de bloedproef uit te komen. Dat lukte haar in eerste instantie. Ze zegt ook dat ze nooit bij die schoenhersteller is geweest, maar dat is ook een leugen. Het strafdossier zegt toch iets anders. Die vrouw heeft niets anders gedaan dan gelogen. Mag ik dan toch twijfelen bij de buitenvervolgingstelling van die mensen om humanitaire redenen? Lenaerts is de zoon van Paula Jonckers, de poetsvrouw van de slachtoffers geweest. Wie beter dan een poetsvrouw weet waar de kostbare dingen bij iemand liggen? Lenaerts had een gelijkaardige muts. Hij had een jachtwachtbrevet en hij is veroordeeld voor slagen en verwondingen. Hij werd buiten vervolging gesteld omdat er geen DNA van hem werd gevonden op de plaats delict. Als men die lijn doortrekt, zijn we er. Van Alinda is er ook geen DNA gevonden op de plaats delict."
"Geef het verhaal een eerlijke kans"
"De trui is de dag na de feiten gevonden op een vensterbank. De getuige hoorde rond half twee een auto draaien en dat kan kloppen met het tijdstip van de feiten. Alinda maakte gebruik van het openbaar vervoer. Als het parket zegt dat er een auto is geweest om naar Tienen te rijden, toon dat dan aan. Waarom zouden de daders die trui leggen op een vensterbank? Als die vol met porto en bloed hangt, wil je toch niet dat die gevonden wordt? De schoenen Cypres. Daar zijn drie zaken belangrijk. Op 12 december vindt men de rechterschoen en in maart pas de linkerschoen. Is men daarvoor terug gereden? Agenten hadden die schoen daar niet zien liggen, dat is gevraagd geweest. De schoen werd gedragen door een zware vrouw. Alinda is nooit zwaar geweest. De onderzoeksrechter zegt in zijn nota dat die schoen hersteld is geweest in Tienen."
Onopgeloste vragen
Heinen: "Er zijn zo veel onopgeloste vragen. Is er een tweede dader? Men komt met de hypothese van een onbekende man in het spel. Wij zijn ervan overtuigd dat er een tunnelvisie is ontstaan. We hadden het gevoel dat het dossier snel snel moest afgehandeld worden. In 2024 verjaart het. Van wie is het vrouwelijk DNA op het bierglas? Men heeft dat niet opgelost. Dat is niet aanvaardbaar. Als je niet alles weet, dan trek je de foute conclusies. Er is niets zo erg als ten onrechte te worden beschuldigd. Beter tien schuldigen vrij, dan een onschuldige in de gevangenis."
"Ik wil alle pistes mee onderzoeken"
"We zitten in Deurne in dat appartement. In een psychotische trip wordt beslist om 80 kilometer verder te rijden, er wordt gezellig iets gedronken met twee psychotische mensen, dan pleegt men die moord en geraakt men terug in Antwerpen. Dat is het absurde verhaal dat het openbaar ministerie hier vandaag komt vertellen. Het zijn mensen die ze drie keer per jaar zag. Waarom zou ze hen dan haten? Alinda is niet haatdragend, ze is iemand zorgend. Van 1995 tot 2009 had ze een gelukkig huwelijk. Na een werkongeval had haar echtgenoot hersenschade opgelopen en takelde hij af."
"Mensen komen hier verklaren dat ze lief, trouw, attent en bezorgd is. Had zij een reden om die moord te plegen? Men is hier begonnen met een sterk verhaal van een financieel motief, dat was er niet. Dan is men de psychotische toer op gegaan. Als het waarom niet kan gevonden worden, moet men heel voorzichtig zijn. Zeker als de materiële elementen beperkt zijn."
Geen financieel motief
"Haar partner destijds, meneer Bosschieter. Waarom zou mevrouw die naam niet vermelden? Wat zegt hij? Dat er cannabis werd gesmoord en soms amfetamines werd gebruikt. Wat is belangrijk? In 1991 was Alinda een bloem van een kind. Dat is hier zo gezegd. Het is pas in 1993 dat het fout is beginnen lopen. Zwaardere feestjes en veel drugs. Een man die daar geregeld kwam, had een vermoeden dat er drugs werd gebruikt. Het is niet zo dat de spuiten daar open en bloot op tafel lagen. In 1992 had ze nog een stabiel leven. Het beeld dat het openbaar ministerie wil schetsen, klopt van geen kanten. Ze is inderdaad gestopt met school. Ze kon geen diploma krijgen omdat ze haar vierde niet had afgemaakt. Ze is gestopt met Allerheiligen en niet in december zoals het parket wil laten uitschijnen. Alinda heeft zich afgezet tegen haar ouders en geëxperimenteerd met drugs."
Heinen (leest voor uit brief van Alinda aan pennenvriendin): "'Liefste Barbara, hoe gaat het met jou? Met mij valt het allemaal wel mee. Eind april had ik geen zin meer om naar school te gaan. Mijn ouders stelden mij een hoop vragen. Ik zei tegen mijn vader dat ik hem haatte...'
Een brief van 10 oktober 1991, klinkt die als iemand die compleet het noorden kwijt is? Voor mij zeker niet. Waarom zou een jong meisje van 18 jaar die het leven aan het ontdekken is zo'n gruwelijke rituele moord plegen? De vragen van de agenten gingen allemaal naar het financieel motief. Niemand is hier komen verklaren dat ze in armoede leefde. Ik begrijp niet waarom die discussie hier blijft gevoerd worden. Haar moeder betaalde altijd alles. Ook Bosschieter bevestigt dat. De slachtoffers hadden nog geld in hun portefeuille, hun sieraden..Er zou gezocht zijn naar waardepapieren, maar dat weten we niet. Stel dat het een financieel motief is, dan pak je toch minstens die cash en die sieraden mee? Het financieel motief blijft niet overeind. Waarom moet het dan zo bloeddorstig? Zelfs na de dood is er nog veel geweld toegepast. Het werd nog barbaarser. Straffend geweld volgens de wetsdokter. De psychologen destijds spraken van een daad van vernietiging. Een 'hate crime' zegt de wetsdokter nu."
"Wie is Alinda Van der Cruysen?"
Advocaat Nick Heinen: "Ze zal het me niet kwalijk nemen als ik zeg dat ze een vreemde vogel is. Dat ze veel straffe verhalen had, waarvan haar klasgenootjes ook wisten dat het niet waar was. Ook dat verhaal van die prostitutie. Dat is niet waar. Plots werd ze in een verhaal gesmeten van 26 jaar geleden. Dan ben je op je hoede. Je weet dat de politie elke gelegenheid zal aangrijpen om je te pakken. Op het moment van aanhouding zijn we zesentwintig jaar na de feiten. Dan is het logisch dat je niet alles meer weet. De voorzitter heeft het hier ook omschreven als een absurde vraag: waar was u 29 jaar geleden? De psycholoog heeft in de gevangenis ook zijn gesprek niet kunnen afmaken. Ze zat er toen helemaal onderdoor. Doorheen de jaren heeft ze geleerd om een schild rond haar te bouwen. Haar vader is een ongelooflijk irritante man. Zijn vrouw noemt hem bijzonder dominant. Alinda mocht vroeger geen kind zijn. Het enige wat ze moest doen, was studeren. En laat dat nu net niet haar sterkste kant zijn. Het loutere feit dat Alinda geen vriendinnen van vroeger kon noemen, dat zegt genoeg. Het is niet omdat je vreemd bent, dat je een moordenaar bent. Wat gebeurt er met mensen die altijd kort zijn gehouden, die breken los. Ze is alleen gaan wonen en er is geëxperimenteerd met drugs. Is dat uitzonderlijk? Als ik de info op de Drugslijn mag geloven, is het dat niet. Het belangrijkste dat je moet onthouden is dat wanneer ze in 1991 alleen woonde, het er heel braaf aan toe ging. "
Pleidooi verdediging: "Ik hou niet van praatjes"
Advocaat Nick Heinen begint met een citaat uit het boek 'De meeste mensen deugen' van Rutger Bregman. "Hij eindigt zijn boek met tien levenslessen. Bij twijfel, ga uit van het goede van de mens. Dat is het advies dat ik hier ook wil meegeven. Dat is niet alleen menselijk gezien het juiste, maar ook juridisch. Twijfel moet in het voordeel van de beschuldigde spelen. Ga uit van het goede en zet uw vooroordelen opzij. Ga ervan uit dat zij een goed mens. Als u twijfelt dat daar niet de juiste persoon zit, spreek haar dan vrij. U heeft de advocaat-generaal gehoord. Volgens hem zit daar een junk. Ze heeft de ziekte van Crohn, een lekkende hartklep en longproblemen. Daarom ben ik veel bij haar thuis geweest. Ik hou niet van praatjes. Als je die feiten gepleegd hebt, dan onderga je die straf. Er zijn advocaten die honderd procent voor een vrijspraak kunnen gaan ook al heeft hun cliënt dat gedaan. Zo zit ik niet in elkaar. Ik zou nooit met dezelfde energie en overgave dit dossier kunnen behandelen. Weken en maanden voorbereiding is in dit dossier gekropen. Ik zeg u: Alinda heeft die feiten niet gepleegd."
© Photo News — Advocaat Nick Heinen. "U heeft ze afgemaakt"
"U was op maandag 9 december 1991 in de Reizigersstraat. U heeft ze afgemaakt met glasscherven, gezocht naar geld, maar de schat niet gevonden. In een psychotische trip het nog op een zelfmoord willen doen lijken. En het was u nog bijna gelukt. Gij zijt ne speciale. Vrijspraak in deze zaak is alleen mogelijk als de verdediging het wetenschappelijk bewijs in deze zaak weerlegt. Maar er is geen speld tussen te krijgen. Alinda kan nog tijdens haar laatste woord opheldering brengen, maar ik schat de kans laag in. Zes woorden: DNA liegt nooit, Alinda liegt altijd. We hebben te weinig aandacht gehad voor de twee slachtoffers omdat we te veel energie hebben gestoken in een gewetenloze narcist. De banken van de burgerlijke partijen zijn leeg, maar de wondes van de slachtoffer zijn nog niet geheeld. Ik vraag u om viermaal 'ja' te antwoorden. Dan kunnen we het morgen hebben over een gepaste straf", besluit Van Espen zijn requisitoir.
"Ze manipuleert en saboteert"
"Ze manipuleert en saboteert van minuut een het onderzoek. En haar vrienden komen hier vertellen dat ze zich niet kunnen voorstellen dat Alinda tot zoiets in staat is. Dat zegt toch genoeg", gaat Van Espen verder op zijn elan.
"Is ze met haar brommer naar Tienen gereden? Weinig waarschijnlijk, maar niet onmogelijk. Reden er treinen naar Tienen? Absoluut. Waren er mensen met een auto in de entourage van Alinda. Absoluut. Mogelijkheden te over. Misschien was het toch een witte auto? Dat briefje van de videotheek zegt niks. Kon ze een mes hanteren? Ja. Was er een motief om de feiten te plegen? Geld. De juwelen die de slachtoffers aanhadden, zijn niet gestolen. In de broek van Jules boven stak nog geld. Zij had geen geld tekort en de mama en papa betaalden alles. Twijfelachtig argument voor mij. De papa draaide begin december (6 december 1991 werd ze uitgeschreven uit school, red.) de geldkraan dicht. Niet naar school gaan, geen geld. En in die tijd was er altijd geld te kort. In dat Antwerpse underground drugsmilieu. Om heroïne te kopen of iets anders. En daar is het plan ontstaan om naar Tienen te gaan. Maar het zullen wel de anderen geweest zijn, want het zijn altijd de anderen bij Alinda. En nonkel Guy dan? Was het allemaal om te lachen om de schuld op hem te steken? Een of ander duivelspact? De schuld in de schoenen van het destijds verdacht koppel schuiven? De verdediging kiest natuurlijk zelf haar strategie. Bottin was een onbesproken blad. Van Lenaerts is er nooit DNA gevonden op de plaats delict, onze stoere zwembadkerel. Een paracommando, die ooit al eens een fazant heeft afgestroopt. Dat was gewoon een macho van zijn tijd. Ik ben niet de advocaat van Lenaerts, maar het is niet omdat je de zoon bent van de poetsvrouw die de lijken heeft gevonden dat je verdacht bent. Ze zijn hier verschenen als getuige, zonder advocaat. En nu wil men hier nog achter hun rug de schuld in hun schoenen schuiven. Dat is grof en hebben die mensen niet verdiend. Zij zijn de nog levende slachtoffers in deze zaak. Zij zouden zich moeten kunnen burgerlijke partij stellen. De verdediging zal toch met het oude onderzoek het DNA aan dat koppel proberen te linken, terwijl ze zelf hun twijfels hebben bij het DNA-onderzoek."
Ze was geen doorsnee 18-jarige
"Ze kon zich geen namen van vrienden herinneren. Ze had niet in de psychiatrie gezeten. Ze had nooit met een vlindermes rondgelopen. Ze had maar een joint gerookt. Dat is liegen. Ik ben nooit zonder mijn ouders naar Jules en Jeanne gegaan. Het is niet te doen hoeveel deze vrouw liegt. Het is natuurlijk moeilijk om openlijk toe te geven dat je het gedaan hebt. In 1993 zegt de dokter al 'ze liegt permanent en ze blijft daar onbewogen bij'. Ze weigert een polygraaftest. Spijtig, want anders waren hier speurders komen getuigen hoe verfijnd die techniek is en hoeveel successen daarmee geboekt zijn. Het zijn vooral onschuldigen die staan te trappelen om die polygraaftest te doen. Waarom die uitgestoken hand weigeren? Ik zie de verdediging hier al komen zeggen dat het verdacht koppel destijds ook die test weigerde. Maar dan kan ik zeggen dat die polygraaftest toen nog vrij experimenteel was. Maakten die twee hier een leugenachtige indruk? Ik dacht het niet."
"En dan komt die beklijvende getuigenis van haar huisarts. Hij zet haar hier weg als manipulatief, extreem narcistisch, psychisch zwaar ziek. Die karaktertrekken zijn persoonlijkheidsstoornissen. Wanneer wordt dat een gevaarlijke cocktail? Als er twee Alinda's zijn. Een die kan charmeren, wenselijk gedrag kan stellen, maar dat kan plots draaien. We weten nog maar een fractie van wat er toen allemaal gebeurd is. Ze bleef nachten lang weg...Heeft ze mensen hierover in vertrouwen genomen? Haar ex zegt in telefoontaps dat Alinda tot veel in staat is en in haar jeugdjaren "iets heel erg" heeft gedaan. Als we die man in Spanje contacteren noemt hij Alinda "een normale vrouw."
Mededaderschap
"Een mededader wordt even zwaar gestraft als een dader. De zware toetakelingen bij de slachtoffers zijn gebeurd als de mensen al op de grond lagen. Denk aan de bloedspatten beneden aan de broek. Al het bloed was laag bij de grond te vinden. Daarom staat het vast dat Alinda mee ter plaatse de feiten pleegde of actief hulp bood. Ze had de essentiële rol om binnen te geraken bij Jules en Jeanne. Zou ze tegen haar wil bij de feiten betrokken zijn, had ze hulp kunnen verleend hebben. De politie bijvoorbeeld verwittigen, maar niets van dat alles. Zelfs als ze passief naast de lichamen stond en toegaf aan de feiten is ze een mededader. Ze moet niet zelf die verwondingen hebben toegebracht."
Meerdere daders
"Elke volwassen man of vrouw heeft voldoende kracht om de feiten te plegen, maar dan is het toch nog aannemelijk dat er een tweede dader is. Ik krijg er kippenvel van. We weten niet of die man of vrouw nog leeft en of hij of zij dit proces volgt. De verdediging spant zich in om de aandacht te verleggen naar die tweede verdachte. Ik weet dat er heel veel bewijs is tegen Van der Cruysen, maar ik heb te weinig bewijs om iemand anders voor dit assisenhof te brengen. Dan volgt er geen dagvaarding. Tegen haar zijn er voldoende bezwaren om een proces te voeren. Ze verwijt ons dat er niet genoeg gezocht is geweest naar andere verdachten. Maar het is wel Alinda die de sleutel in handen heeft van de deur waar een tweede verdachte achter zit", sneert Van Espen.
"Zeg ons wie er nog bij was? Waarom mocht niemand iets zeggen van je ex Silvan Bosschieter? Hij heeft je nog aan alibi geholpen. Dat is toch onbegrijpelijk? Dat zou de eerste naam moeten zijn die je noemt. De persoon die kan bevestigen dat je heel de dag films hebt gekeken. Iedereen moet doen dat hij hem niet kent. Jullie hebben er nog een kostuum voor gekocht, hij kwam eten bij uw ouders.. Die man viel hier bijna van zijn stoel. Het gaat erom dat hij gezegd heeft dat Alinda dagen en nachten lang wegbleef, maar dat hij niet iemand was om dat uit te pluizen. Wie was er nog bij? Uw heroïnedealer? Silvan heeft een tipje van de sluier gelicht en daarom mocht zijn naam niet vallen. Zelfs al kon hij u een alibi verschaffen."
Hoe wist nonkel Guy adres van Alinda?
"Haar 78-jarige grootmoeder zou dat kotadres bezorgd hebben aan nonkel Guy. Maar haar mama komt hier op de zitting zeggen dat die twee geen contact hadden. Alweer een bewezen leugen van Alinda ter zitting. En zo valt dat verhaal compleet in duigen natuurlijk. De vader probeert de meubelen nog te redden en komt dan zelf zeggen dat hij het adres heeft gegeven. Hij kon minder overtuigend liegen als zijn dochter, maar hij stond hier wel te liegen. Er zijn wel meer rare dingen aan de hand in deze zaak."
"Na 25 jaar weet Alinda nog dat ze taartje zijn gaan kopen met de rode sportauto van nonkel Guy. Daarna komt ze zeggen dat het witte sportauto was. Een droom volgens haar. Ze komt die dromen hier wel voor waarheid vertellen, hé. Stel dat je gelooft in Sinterklaas. Dat iemand van 500 jaar oud 's nachts cadeautjes naar binnen gooit. En stel dat wetenschappers dat komen ontkrachten. Paarden lopen niet op daken. Daar draait het hier om. De verdediging wil u graag doen geloven dat Sinterklaas bestaat en ik kom u hier elementen aanreiken dat Sinterklaas niet bestaat. Dat verhaal van nonkel Guy is verzonnen, zeg ik u. Ze is tussendoor op familiebezoek gegaan en toch laat ze dat uit haar versie? Who cares? Dat adres heeft Guy niet van de bomma gekregen, de cafébaas kan niet herinneren dat Guy met jonge dame op café kwam. De vrouw die relatie met Guy verbreekt laat haar kleren daar niet achter. En dan nog, van even een broek te passen, laat je geen DNA achter. Guy wordt afgeschilderd door zijn broer als onbetrouwbare flierefluiter, maar het is niet van nonkel Guy dat we gehoord hebben dat hij vroeger een bordeel uitbaatte. De uitstap met Guy is onwaar. Het is gelogen om zichzelf op de plaats delict te situeren."
"Haar alibi is niet sluitend. Het is niet aangetoond dat die vijf films allemaal bekeken zijn die dag. Zij slaagt er niet in het wetenschappelijk bewijst te weerleggen."
Waterdicht DNA-bewijs
"We komen met waterdicht DNA-bewijs tegen u", richt Van Espen zich tot Van der Cruysen. "U wil een tegenexpertise. En na die tegenexpertise is het nog waterdichter. U heeft een IQ van 112 en u snapt het niet? Maar wel aan ons gaan zeggen dat we meer DNA-onderzoek moeten doen op een bierglas dat we niet meer hebben. Ik wil er nog in meegaan. Stel dat uw DNA op het glas zat? Uw reactie zou zijn 'dat bewijst niks hoor, want ik herinner me dat ik een week ervoor nog op bezoek ben geweest'. Daarom is dat verhaaltje dat u er bent geweest zo belangrijk voor u. Ze weet nog dat ze daar de taart heeft aangesneden in 1991. Probeer u eens te herinneren hoeveel stukken taart u 29 jaar geleden hebt gegeten. Ze weet nog dat ze daar een mes heeft vastgehad. Ze zat klaar om te zeggen 'ik ben er nog geweest'. Begrijpt u hoe goed uitgedacht dat verhaal wel is? Eerst was ze nog met Guy naar Tienen gegaan om op café te gaan, niet voor een familiebezoek. Ze zou alleen bij Guy kleren gepast hebben. Dat lang zwart kleed heeft ze erbij gehaald om het geheel wat geloofwaardiger te maken", is Van Espen op dreef.
"Alinda kon niet weten of er nog meer DNA zou opduiken in de loop van het dossier. De expert bevestigde dat het slim was om je op de plaats van de feiten te situeren. Ik noem dat zelfs uitgekookt. We zijn 2020 en ze probeert ons hier al een hele week het bos in te sturen. Een listig bedacht verhaal dat haar moet redden. Is er hier een warm woord gevallen over haar afgeslachte familie? Geen enkel."
"We hebben dominant DNA op die broek en DNA dat niet liegt? Bij haar eerste verhoor beroept ze zich op haar zwijgrecht. Daarna begrijpt ze niet hoe haar DNA daar terecht is gekomen. Haar antwoord van 17 mei 2017: ik heb die broek nog nooit gezien. In de cel vertelt ze haar ouders hoe haar DNA op die broek zou gekomen zijn. Twee weken later wordt haar vader verhoord en verklaart hij dat zijn dochter en nonkel Guy enkele weken geleden voor de feiten op bezoek zijn geweest in Tienen. Het gaat zelfs zover dat vader Antoon zijn broer gaat beschuldigen van de moorden door te zeggen dat er in 1991 bebloede kledij in het wasmachine zat. Wat een formidabel verdacht element dat hij op geen enkel moment gemeld heeft aan de politie. De onderzoeksrechter heeft 13 jaar lang Tienen binnenstebuiten gekeerd..."
"Daarna vernemen de speurders van Van der Cruysen zelf dat ze bij Jules en Jeanne zijn geweest. Dat was haar plots te binnen geschoten. Op geen enkel moment zegt ze dat het ging om een Pépé-jeans of jeans met gouden stiksels. Waarom ze dat nu pas vertelde? Ik was tijdens mijn eerste verhoor te veel van mijn melk. Maar ik had het wel al gezegd tegen de persoon die mijn DNA kwam afnemen. Dat is opnieuw een leugen. De verbalisanten omschrijven Van der Cruysen amicaal tijdens haar eerste verhoor. Dat is niet iemand die van haar melk is."
"Huid afschilferen is een zaak, maar DNA achterlaten is een andere zaak"
"DNA-expert Decorte komt hier ook verkondigen dat het DNA-profiel op de ladekast bij de slachtoffers niet van Bottin (de vrouw die 17 dagen onterecht in de cel zat, red.) is. Die slimmeriken van het NICC gaan ook nog eens de binnenkant van het kruis in de broek bekijken en daar zit ook DNA van Alinda. Volgens de verdediging heeft hun cliënt een schilferende huid, wat het DNA moet verklaren."
"De raadkamer van Leuven heeft al komaf gemaakt met die these. Huid afschilferen is een zaak, maar DNA achterlaten is een andere zaak. Het was altijd wel wat met de gezondheid van Alinda. Maar ik heb de indruk dat de ene aandoening al iets ernstiger was dan de andere. De verdediging brengt geen stukken bij over vroegere consultaties voor haar huidziekte. Er is alleen een attest van 2017 om ons wijs te maken dat ze daardoor makkelijker DNA afgeeft. Hier komen experten getuigen, maar de verdediging durfde dat niet te vragen. Er is geen enkel bewijs in het dossier daarvan", bedenkt Van Espen zich.
"Op de trui van Getaway hing porto en bloed. Alinda droeg oversized pulls. Was het haar trui? Dat is zeker mogelijk. Was het haar broek? Zonder enige twijfel, ja. Het DNA dat de verdachte rechtstreeks linkt aan de feiten is in veel dossiers doorslaggevend. Het gaat om kledij met dubbel DNA-bewijs. De identiteit van dader en slachtoffer kleven aan dezelfde jeansbroek. Dat is behoorlijk uniek."
Van Espen overloopt bewijslast
"Volgens elke advocaat leidt elke politieman of magistraat aan een tunnelvisie, maar oordeelt u daar vooral zelf over. De materiële bewijzen zijn niet min. De schoenen van Cypres. Een bebloede rechter damesschoen maat 40 met bloed van Jules. De vrouw die die schoen aan haar voet had, stond in het bloed van Jules. De schoen met dat bloemenmotief werd in 1989 verkocht in schoenenwinkel Vollebergh in Borgerhout. Wie was daar klant? De moeder van Alinda. Ze herinnert zich wel dat ze daar schoenen voor haar zelf heeft gekocht, maat 37. Maar dit model van schoen was voor voor jonge vrouwen. Als de moeder gevraagd wordt naar verwanten verzwijgt ze het bestaan van haar dochter. Mijn stelling is dat de ouders van Alinda in een vroeg stadium wisten dat hun dochter betrokken was bij de feiten."
"Daarnaast wordt de jeansbroek Pépé gevonden met bloed van Jules Bogaerts. De vrouw die deze broek droeg, stond naast Jules wanneer hij vermoord werd. De broek werd door 16 personen gepast in het oude onderzoek, Alinda was daar niet bij. Haar DNA kan dus niet zijn achtergelaten in het kader van dat onderzoek. Niemand van die 16 personen heeft dergelijk dominant DNA achtergelaten zoals Alinda. En dat op vier verschillende plekken, waaronder het kruis van de broek. Op een intieme plek. Tweede cruciale vraag van jurylid 10 aan de professor: Hoe kan het dat zestien personen die broek passen en dat we maar een dominant profiel krijgen? Antwoord van de professor: hoe langer die broek gedragen wordt, hoe meer huidcellen worden achter gelaten. Een kort contact veroorzaakt zo geen DNA-profiel."
"Maat 40 is niet voor magere mensen. We hebben hier getuigenis dat Alinda enorm was afgevallen. Ik zou ook niet meer kunnen eten als ik twee bejaarde familieleden heb vermoord. Ze kan wel zeggen dat haar broek van haar achterste viel, maar Alinda had wel maat 40 in haar kast liggen. En haar klasgenoten bevestigen dat Alinda wijde broeken droeg, zoals de mode toen voorschreef."
"In 1993 woog Alinda 63 kilogram", gaat Van Espen verder. "En ze was toen al tien kilo afgevallen. Iemand zegt letterlijk dat ze broeken van twee maten te groot durfde dragen. Ik verzin dit niet. Ik moet niks uitvinden, verzwijgen of fantaseren. Ik ben hier maar de boodschapper. Voeg daar die schoen nog bij. Ze heeft die gehad en haar moeder kocht voor haar schoenen in die winkel waar Cypres werd verkocht."
© Photo News — De schoenen van Cypres op de voorgrond. Het nieuwe dossier
"Waarom kan het niet anders dan dat Alinda er bij was op 9 december 1991?", werpt Van Espen op. "Niet minder dan vijf verschillende rechters hebben zich over deze zaak gebogen alvorens ze in dit assisenhof belandde. Zij bepaalden dat het de moeite was om een proces te organiseren. Er waren voldoende bezwaren om haar te beschuldigden van dubbele moord. Het speelt ook geen enkele rol of de beschuldigde hier aangehouden verschijnt of niet. De verdediging speelt het daar ook graag op. U mag niet de conclusie trekken dat de rechters oordeelden dat er niks aan de hand was. Zo speciaal is dat niet, dat een beschuldigde vrij verschijnt. U mag zich daar niet door laten afleiden", richt Van Espen zich tot de jury.
"Wie heeft dat gedaan?"
"U zal zich allemaal de vraag herinneren van jurylid nummer 1 aan de wetsdokter. 'Kan dat extreem geweld door een jonge vrouw van 18 gepleegd zijn?' En ja, dat kan zei de wetsdokter. Vergeet niet dat het om bejaarde slachtoffers ging. Ook een 18-jarige vrouw kan deze verwondingen toebrengen. Dat is een gevoel waar de verdediging op speelt. Voor jullie lijkt dat uitzonderlijk, maar helaas is dat niet zo. Het is wel een oncomfortabele gedachte en zeker als u de beschuldigde pas 29 jaar later ziet. Een 18-jarige dader of vrouwen die moorden plegen zijn helemaal niet uitzonderlijk. In vijf van mijn tien assisenzaken zit een vrouw in de beschuldigdenbank", recapituleert de aanklager.
"Hoe gruwelijk de feiten ook waren, er zijn mensen die ze hebben uitgevoerd. Ik heb voor het eerst van dit dossier gehoord in 2014. Elk parket ter wereld heeft een aantal onopgeloste zaken. Ook het dossier van deze twee oudjes trok onze aandacht. Waren de feiten niet verjaard? Nee, dat is in 2024. En er bleken nog heel wat DNA-sporen in een dossier dat in 2004 werd afgesloten. Zo'n cold case herbekijken is een heel ondankbare job. Er zijn obstakels, zoals het verlies van overtuigingsstukken. Er zijn overlijdens. Het vergt inzet, karakter, expertise en tijd. Samen met forensische experts kwamen parket en politie tot de vaststelling dat nog alle afgenomen DNA-stalen in goede conditie bewaard waren. De sporen naar Antwerpen zaten er wel degelijk in."
© Photo News — Het dossier en overtuigingsstukken. Een opwelling, geen twee
"Er is geroepen over geld. Jeanne die Jules smeekte om de aanvallers geld te geven? Het zou kunnen dat Jules gierig en koppig als hij was, ondanks Jeannes smeekbede, zijn zuur verdiende centen weigerde af te geven. Ofwel was hij er al niet meer tot in staat. Jules bewaarde zijn geld boven. Als hij iemand moest betalen, ging hij naar boven. Rond 17.30h werd er geroepen over geld tot bij de buren. We weten dat de slagen dus verband houden met het loskrijgen van geld. Uit alles blijkt dat de slachtoffers de daders kenden. Als je de slachtoffers laat leven, gaan ze je nadien aangeven. Dus ze hadden vanaf het begin geen schijn van kans om dit te overleven. Ze zijn niet simultaan gedood, dus je kan niet twee mensen in een opwelling doden. Dan is dat het resultaat van een voorbedacht plan", benadrukt Van Espen andermaal.
"Ik moet niet aantonen dat die moorden ritueel, satanisch of sadistisch waren. Als ik kan aantonen wie de dader is, hoef ik zelfs geen motief te geven. Maar geld is een mogelijke piste. De explosie van geweld kan verklaard worden door de toestand waarin druggebruikers zich bevinden. Psychiater Verelst heeft dat bevestigd."
'Hate crime' als doodsoorzaak?
"Ze zijn gestikt in hun eigen bloed, is de wetsdokter hier komen zeggen. Bloed van de zware verwondingen, die ze niet bij zichzelf hebben uitgevoerd. De daders hadden het oogmerk om te doden. Het is voor iedereen duidelijk dat Jeanne en Jules opzettelijk gedood zijn. Is er voorbedachtheid in het spel? Was er een plan?", vraagt Van Espen zich af. "Hier kunnen we gerust zeggen 'ja'. Men begint met een mes weerzinwekkende verwondingen toe te brengen, een fles wordt in stukken gebroken, met glas wordt in de hoofden gekerfd. Dan kunnen we stellen dat er een voornemen was om de mensen te doden. Er werd zowel stomp geweld als snijdend geweld gebruikt. Misschien was het nog niet de bedoeling om te doden als er werd aangeklopt. Maar misschien was dat plan er wel op het moment dat er geld geëist werd. Het is aannemelijk dat de daders dat mes zelf bij hadden en dan is dat zonder twijfel voorbedachtheid. Als het uit de keukenlade kwam van Jules en Jeanne en je brengt dergelijke verwondingen toe, dan was er een plan", stelt Van Espen.
"En er zijn reservekleren geweest of de dader moet gevlucht zijn in ondergoed. De broek is aangetroffen alsof iemand ze gewoon had laten zakken. Met opgerolde pijpen. De oorspronkelijk aangestelde wetsdokter zag heel wat aanwijzingen dat de slachtoffers gefolterd werden. Wat vast staat, is dat ze gepijnigd werden. Het lossnijden van de huid zou na het overlijden kunnen gebeurd zijn. Ik volg deze conclusie. Ofwel zat de dader in een psychotische toestand als gevolg van drugs ofwel wilde de dader de toestand er ter plaatse anders laten uitzien. Die twee verklaringen passen bij onze beschuldigde."
"Op de plaats delict stond in 1991 zoveel volk omdat ze eerst dachten dat het om zelfmoord ging. De Rijkswacht zag het iets beter en stuurde iedereen weg van de crime scene. Jeanne en Jules hebben pijn geleden. Jeanne, die bejaarde vrouw, werd aangevallen. Ze had afweerletsels. Ze heeft teruggevochten, zij die het minst goed te been was. Waarom die insnijdingen? Die klappen op de ogen en de neus? Omdat het de daders om geld te doen was. Door eerst iemand toe te takelen kan je iemand anders onder druk zetten. Mogelijks een 'hate crime' volgens de wetsdokter, maar we schieten daar niet veel mee op. Om 17.30 uur waren er luide kloppen en geroep 'geef me geld'."
"Kwam dat geroep van een oudere of jongere vrouw? Die getuige kan in zijn verhoor niet bevestigen of het Jeanne of een andere vrouw was. Het is de griffier van de onderzoeksrechter die iets anders noteert. Ze maakt er van dat hij zou gezegd hebben een oudere stem te hebben gehoord. Maar die getuige heeft dat niet gezegd. Het is een detail. Maar volgens de verdediging was het een oudere vrouw en dat is niet correct."
© Photo News — Het mes dat in de buik van Jeanne werd gestoken. "Het vergt een drempel om een 18-jarige jonge vrouw te linken"
"Het vergt een hele drempel dat een 18-jarige jonge vrouw verantwoordelijk kan zijn voor zulke daden. Maar de werkelijkheid overtreft soms de wildste verbeeldingen leert mijn ervaring. Ook al was Alinda nog maar 18, ze was een persoonlijkheid. Ze had het karakter, het lef, de mogelijkheid en de connecties in het criminele milieu om deze moorden te plegen. Straks meer over het motief", belooft Van Espen. "Men kan iemand vermoorden uit haat, om geld of om religieuze redenen. Dat kan een rol spelen bij de bestraffing, maar niet bij de schuldigverklaring."
"Zij is schuldig. Vandaag en morgen gaan we aan het moment van de waarheid komen. Vandaag gaat het over twee hoofdvragen en bijvragen. De eerste vraag zal luiden of Alinda Jules Bogaerts als dader of mededader hem gedood te hebben. De tweede vraag gaat over Jeanne Jacobs. Ik vraag u om telkens 'ja' te antwoorden", richt hij zich tot de jury. "Ik vraag u ook om telkens 'ja' te antwoorden op de voorbedachtheid."
Van Espen licht de juridische context toe van het begrip moord of doodslag met voorbedachten rade. "Hoe kunnen we weten dat de dader een voorbedacht plan had? Hij zegt dat niet. De rechter moet dat afleiden uit de omstandigheden. De rechter is daar volledig vrij in. Er is geen minimum of maximaal aantal elementen vereist. Als de rechter één element ziet van voorbedachtheid, dan is er al sprake van moord", legt Van Espen uit.
© VTM — Het huis van de slachtoffers in de Reizigersstraat in Tienen. Requisitoir Van Espen
"Is de waarheid aan het licht gekomen? Absoluut. Weten we alles? Dat denk ik niet", opent Van Espen zijn requisitoir, na het traditionele dankwoord.
"Normaal gezien komen eerst de advocaten van de burgerlijke partij aan de beurt, maar hier zijn de banken leeg. Ik betreur de afwezigheid van die advocaten, die Jeanne en Jules zeker verdiend hadden. Die mensen hebben twee wereldoorlogen overleefd. Die mensen hebben zich krom gewerkt en hard gespaard. Maar eerlijk verdiend. Jules kon van een oude zetel een nieuwe maken. Een echte ambachtsman. In 1988 nog vijftig jaar getrouwd met Jeanne. Elke avond klokvast het avondeten, het nieuws kijken en op tijd naar bed. Zijn vader werd 100 jaar, zijn prognoses oogden niet slecht."
"Op 9 december 1991 klopt er een moordenaar aan in de Reizigersstraat 52 in Tienen. De onderzoekers gingen er terecht van uit dat de daders bekende(n) moesten geweest zijn. Jules was van het wantrouwige type. Hij zou ze niet binnenlaten, laat staan een porto drinken met hen."
"Er is maar een paar van het schoenmerk Cypres in maat 40 verkocht in Borgerhout. De moeder van Alinda was vaste klant bij schoenenwinkel Vollenbergh. De toenmalige speurders spitsten zich toe op Tienen. Ze hadden druggebruikers verhoord. De speurders gingen door fichebakken om te zien of er een link was met Antwerpen. Er zit veel meer in deze zaak dan alleen een jeansbroek."
© Photo News — Openbaar aanklager Hans Van Espen.
