De zittingsdag zit erop. Dinsdag om 9 uur wordt het proces hervat. Dan komen de laatste getuigen aan bod, waaronder de moeder en zus van Alexander Dean. In de loop van de namiddag gaan vervolgens de eerste pleidooien van start.

De laatste die plaatsneemt op de getuigenstoel is Daphné D. Zij werkte in de Bart Smit in Blankenberge, toen Alexander Dean er op woensdag en donderdag ging stage lopen tijdens de schooluren. "Hoe ik me hem herinner? Niet spraakzaam en niet open naar de collega's toe. Alexander deed bijna alles wat gevraagd werd, maar het moest wel in het takenpakket omschreven staan. Anders wilde hij het niet uitvoeren. En nee was ook nee bij Alexander. Zijn wil was wet.

Dean was op het moment van zijn stage al bezig met bodybuilding. "Hij moest meerdere keren per dag sapjes drinken en spaghetti eten. Dat herinner ik me wel."

Griet D. gaf les aan Alexander Dean in het zesde en zevende middelbaar van Sint-Jozef Sint-Pieter in Blankenberge. Ze begeleidde onder meer zijn stages en eindwerk. "Als student vond ik hem oké", zegt ze. "De enige pijnpunten in de lessen waren zijn eten en het feit dat hij constant naar het toilet moest. De etensmomenten van Alexander vielen niet samen met de gebruikelijke momenten op een school. Daar konden wel eens discussies over bestaan."

Volgens z'n vroegere lerares toonde Dean altijd weinig emoties. "Hij is me bijgebleven, omdat ik het gevoel dat hij het moeilijk had met een vrouw die boven hem stond of hem orders gaf. Anderzijds is hij me op de proclamatie wel persoonlijk komen bedanken. Ik vond dat raar, want ik had net het gevoel dat hij altijd kwaad was op mij. Ik heb dat moment nooit begrepen en begrijp het nog steeds niet als ik er op terugkijk."

Dean sprak tijdens hun gesprek zeer negatief over Maïlys, zo geeft de getuige aan. "In z'n berichtjes naar mij had hij al aangegeven dat zij een monster was. Omdat hij ook aan haar had verteld dat hij zelfmoord wilde plegen en zij zei dat hij dat toch niet durfde. Hij vond het erg dat ze amper gereageerd had."

Procureur-generaal Serge Malefason wijst J. op haar verklaring tijdens het onderzoek, waarin ze wees op het "Calimero-gevoel" dat bij Dean heerste. "Wat bedoelde u daarmee?", vraagt hij zich af. "Alexander was altijd het slachtoffer", verduidelijkt het meisje. "Hij had het altijd slechter dan andere mensen en in het leven van anderen ging altijd alles beter."

J.V. leerde Alexander Dean in 2015 kennen in de fitness. "Hij sprak me op een dag aan met de opmerking dat hij me er veel zag", vertelt ze. "Hij stelde me voor om trainingspartners te worden. Het leek me een absurd voorstel gezien zijn trainingsschema en mijn amateuristische poging tot sporten. Ik heb hem dat ook zo gezegd. We hebben toen gewoon nog wat verder gepraat."

In maart 2017 nam Dean opnieuw contact op met J. "Hij had me op Facebook een vriendschapsverzoek gestuurd. Ik vroeg hem waarom, want ik accepteer dat niet zomaar. Hij vroeg me of ik me hem nog herinnerde. We zijn zo weer aan de praat geraakt. Twee dagen later gaf hij aan dat hij zich niet goed voelde en zelfmoord zou plegen. Hij stuurde een foto van een afscheidsbrief en een strop die klaar hing. Ik vond het moeilijk om daarop te reageren. Uiteindelijk ben ik bij hem thuis langs geweest. Ik ben er een uurtje gebleven. Nadien hebben we elkaar niet meer gezien."

Wie vragen heeft rond zelfdoding, kan terecht op de Zelfmoordlijn via het gratis nummer 1813 of op www.zelfmoord1813.be.