Nadat meester Clement de onderzoeksrechter nog even stevig op de grill legde over correcte onderzoeksmethodes en dergelijke zaken, beëindigde de voorzitter om iets voor zessen de tweede zittingsdag van dit assisenproces. Keurig op tijd. Dinsdag om 9 uur gaat het proces verder.

Christian Clement: "Een correcte uitnodiging tot verhoor ligt mij nauw aan het hart en ik kreeg toch de indruk dat men liet uitschijnen dat meneer Du Lion tijdens één van zijn verhoren zich op zijn zwijgrecht beriep, maar enkel omdat zijn advocaat dat had gevraagd. Voor alle duidelijkheid: het was voor ons niet duidelijk dat dat verhoor over de zaak Poppe zou gaan."

Onderzoeksrechter: "Tja, ik heb begrepen dat langs uw zijde het wellicht niet helemaal duidelijk was via de uitnodiging waarover het verhoor zou gaan, met name de moord op Eve Poppe. Het zou natuurlijk kunnen dat u daarop uw cliënt heeft aanbevolen, toen duidelijk waar het over zou gaan, om dan maar zwijgrecht in te roepen. Maar dat weet ik natuurlijk niet."

Clement: "Maar klopt het wel dat wij daarna met u hebben besproken dat we graag het verhoor wilden laten doorgaan, maar dat de door u voorgestelde datum voor ons gewoon te vroeg was?"

Onderzoeksrechter: "Dat is juist."

Clement: "Kunt u zich in het uiteindelijke verhoor herinneren dat er iets gebeurd was op 11-jarige leeftijd in het Rivierenhof?"

Onderzoeksrechter: "Toen zou hij getuige zijn geweest van een verkrachting."

Clement: "Heeft hij ook verteld over de vader en zijn grootvader?"

Onderzoeksrechter: "Ja, die zouden beiden zijn zussen hebben misbruikt."

Jef Vermassen: "Kunt u iets vertellen over de aard van de knopen die Du lion in de snoeren rond de nek had gelegd?

Onderzoeksrechter: "Wel, u zegt dat hij die heeft gelegd, maar dat weten we dus niet. Die zijn gevonden, effectief, maar er is te weinig onderzoek naar gevoerd. We hebben de knopen op foto's, maar ik vond dat onvoldoende om een knopendeskundige aan te stellen."

Vermassen: "Heeft hij uitgelegd waarom hij mevrouw Mazijn op haar linkeroog heeft geslagen?"

Onderzoeksrechter: "Hij vertelde dat hij panikeerde, zich ongemakkelijk voelde en dat dat daarvoor de aanleiding was."

Vermassen: "Heeft hij ooit emoties getoond tijdens het onderzoek?"

Onderzoeksrechter: "Ja, toch wel. Een aantal keer heeft hij verklaard dat hij 'er niet geraakte'. Kwam ook in de reconstructies terug."

Du Lion: "Het was ook zeker niet zo dat ik het beu was, het onderzoek. Die indruk gaf ik misschien soms, maar ik heb zo goed mogelijk m'n best gedaan om met het onderzoek mee te werken. Ik wilde het wel natuurlijk zo snel mogelijk achter de rug hebben, maar meewerken was belangrijk voor mij."

Voorzitter: "Du Lion heeft hier bekend dat hij zich herinnert mevrouw Bogaerts geslagen te hebben. Bij u heeft hij dat niet gezegd, toch?"

Onderzoeksrechter: "Nee, dat heeft hij inderdaad niet tegen mij verklaard. Wel details zoals het feit dat hij zijn fiets zachtjes tegen een boom zette en niet op de grond gooide, omdat het een dure fiets betrof."

Voorzitter: "Bij mevrouw Mazijn was er ook een discussie over of de hand die hij op de hare legde aan tafel, of dat de linker- of rechterhand was?"

Onderzoeksrechter: "Ja, hij heeft trouwens tijdens het hele onderzoek de appartementen van mevrouw Mazijn en mevrouw Poppe door elkaar gehaald. Daardoor is hij ook gepakt voor de dood van Eve Poppe, maar ook tijdens de reconstructie speelde ons dat parten. We konden de dood van Mazijn moeilijk naspelen, omdat die verwarring constant een hindernis was."

Voorzitter: "Op een gegeven moment hebt u een bijzondere verhoortechniek bevolen. Dat leidde helaas niet tot het gehoopte resultaat. Meester Clement suggereerde zelfs om dat nog eens over te doen, maar dat is niet gebeurd. Hoe kwam dat?"

Onderzoeksrechter: "Ik vond de kwaliteit van dat verhoor van uitzonderlijk niveau. De commissaris had dat bijzonder goed gedaan. En het doel was om te kijken of Du Lion zich bepaalde details kon herinneren omtrent de feiten. De moord op mevrouw Bogaerts leek me het ideale scenario voor zo'n verhoor. Want ook zaken als temperaturen, geuren, kleuren, en meer passeren daarmee de revue, dus een plaats delict in de natuur zoals in Oelegem was perfect. Het is een zeer lang verhoor, van meer dan 3 uur. En dus leek het me geen meerwaarde te hebben om ook in de andere drie dossiers zo'n cognitief verhoor te doen. Het leverde weinig op bij de eerste keer, dus de kans dat het daarna wel zou lukken was zeer klein."

Onderzoeksrechter: "Du Lion gaf enerzijds aan dat hij schuldig was aan de moorden, maar gelijktijdig kon hij er niet aan uit dat iemand zich aan zoiets schuldig zou kunnen maken. Die spreidstand viel mij op."

Voorzitter: "Klopt het dat hij verklaarde nooit fantasieën had over seks met geweld?"

Onderzoeksrechter: "Hij heeft inderdaad gezegd dat hij die niet koesterde." 

Voorzitter: "Waarom werd hij trouwens twee keer zo kort op elkaar hem te verhoren?"

Onderzoeksrechter: "Ik had het gevoel dat ik een goed contact had met Du Lion. Hij heeft twee moorden spontaan bekend. Bij Bogaerts en Van den Reeck hadden wij geen idee dat hij er iets mee te maken had. Zodoende vond ik het nodig om zo snel mogelijk alles met hem te kunnen bespreken."

Voorzitter: "Bleef hij ook bij het geweldscomponent van die misdrijven alle antwoorden schuldig? Dat hij dus stelde geen herinneringen had aan die geweldplegingen, al helemaal niets wist van een mes en zich ook vrijwel niets herinnerde van het wurgen."

Onderzoeksrechter: "Ja, dat klopt. Bij Bogaerts herinnerde hij zich dat hij haar een duw had gegeven, maar voor het overige kon hij weinig antwoorden."

Voorzitter: "Kwamen er tijdens de reconstructies nieuwe elementen naar boven?"

Onderzoeksrechter: "Eigenlijk niet, maar de wedersamenstellingen bevestigden wel zo'n beetje alles wat hij aan ons verklaard had. Die reconstructies waren trouwens niet zo simpel, want we hadden besloten om die te organiseren in de politieschool Campus Vesta in Ranst."